Cross triathlon RUN FOREST RUN: een prachtige nieuwkomer

Door clubgenootje Henk Onsman kwam de nieuwe cross triathlon in Gasselte bij mij onder de aandacht. Vanwege de wat langere afstanden van de triathlon (Z1.5km - F45km - L19km) werd ie extra aantrekkelijk, want dat maakt het specifieker in voorbereiding op de Inferno. Met na de wedstrijd een kleine 70km op de race na huis werd het een ideale sportdag. Prachtige wedstrijd. Complimenten aan Winfried Bats en collega's voor deze geweldige ervaring en nieuwe wedstrijd op de kalender.

Vooraf

Vorig jaar fietste ik de Hondsrug Classic nog. Al fietsend over een prachtig deel van de vaste ATB route staarde ik naar de mooie plas water. Een flinke zandafgraving die in het midden ruim 50m diep is en voor zwemmers verboden gebied. Hoe prachtig zou het zijn om in dit gebied een cross triathlon te hebben. Het aantal cross triathlons in Nederland is mager. En met het verdwijnen van de cross triathlon in Nijverdal en dit jaar ook Vlaardingen afwezig op de kalender, is de grens over de enige optie. Met Arie de Jong al dikwijls gemijmerd over een cross triathlon in Appelscha, want ook daar ligt een prachtig parcours en geweldig zwemwater. Maarja, iemand moet dat organiseren he! Hoe mooi dat Winfried Bats die gedachte ook had voor het mooie gebied bij Gasselte. Dus zonder enige twijfel ingeschreven voor de XXL versie. 

Wedstrijd

De start in Gasselte was mooi op tijd om 10:00. Dus om 8:00 van huis zodat ik er om 9:00 zou zijn. Marcel stapte om 7:00 al op de race, zodat hij voorafgaand aan de wedstrijd zijn fietskilometers al mooi kon maken en mij op tijd zou kunnen zien starten. De weersvoorspelingen waren voortreffelijk. Heerlijke temperatuur en een fijn zonnetje. Het water waar we in mochten zwemmen was adembenemend om te zien. Wat een fijne plek.

We hadden een kleine startserie van 60 atleten op de langste afstand waaronder 10 dames. De bedoeling voor het zwemmen was om eerst een stuk van een meter of 30 door te waden, dan rennen over een zandeilandje, om zo aan de achterzijde van het eilandje het water in te duiken voor 3 rondes zwemmen. Hoewel we gewaarschuwd waren voor wat kouder water, vanwege de diepte van de plas, voelde de temperatuur van het water prima. Om 10:00 het startschot. Ik liep mooi voorin om zo ook zicht te houden op het eerste stuk water waar we doorheen moesten waden. Lopen, dolfijnen, zwemmen, dat was een eigen keuze. Omdat het ongelijkmatig diep/ondiep was, was op de meeste plekken lopen de beste optie met af en toe een dolfijnenduik. Ik was vlot op het eilandje en rende in rustig tempo naar de andere kant van het eilandje om daar het diepere gedeelte van de plas in te duiken. Wat blauw!Wat prachtig! Een genot om hier te zwemmen. Ik probeerde positie te kiezen. Ik had geen dames voor me gezien en zocht naar voeten van een zwemmer die in een strak tempo te volgen zouden zijn. Dat lukte me niet goed. Dus eigen lijn kiezen. Eerste ronde prima, lekker tempo. Tweede ronde ook goed. Bij het ingaan van de derde ronde besloot de man die bij mij aan de voeten had gezwommen, mij voorbij te gaan. Ik liet hem buitenom gaan en dook in zijn voeten. Maarja, daar zat Simone al :). Beetje onhandig haakten we af en toe elkaar in de arm. Een steady laatste ronde leidde ons in strak tempo naar het eiland. Eilandje weer over rennen, door het water waden en dan een flink stukkie lopen naar het PF. 

Ik had een vlotte wissel en sprong als eerste op de ATB. Simone haakte vlot aan. En gezien haar fietsverdiensten in het verleden hoopte ik bij haar in het wiel te kunnen blijven. De eerste van de drie ronden wisselden we het kopwerk mooi af. Het parcours was niet heel zwaar en ook niet erg technisch. Paar leuke bochtige stukjes met kort klimwerk. In de tweede ronde kon ik in het wiel kruipen bij een man voor me en de hele ronde zonder enig ongemak of krachtverspilling prima kunnen fietsen. De laatste ronde hield ik voldoende power om (voor mij) het juiste tempo te houden. Met de wetenschap nog 19km te moeten trailen en mijn hoofddoel (Inferno) voor ogen, niet maximaal op de trappers staan. Simone hield het wiel en zo hadden we een prima fietsonderdeel. De tweede wissel ging weer vlot en met Marcel als coach aan de zijlijn was mijn vocht en voeding geregeld.

De loopronde had ik niet verkend. Wedstrijdroutes verken ik overigens nagenoeg nooit. Meestal is het toch 3 of 4 rondes fietsen, danwel lopen. Dan kun je prima de eerste ronde in de wedstrijd verkennen, dan 2-3 rondes knallen en eventueel nog een rondje bijkomen. Haha. Het was de eerste ronde wel even zoeken soms naar het pad. Een ware trailrun tussen de bomen door over het mos. Hoewel de eerste 4 kilometer prima te doen waren, kwam de traktatie in de laatste 2 kilometer van de ronde. Poeh. In het bos onder de bomen liep je heerlijk in de schaduw en was het parcours relatief vlak. Maar zodra je het bos uit liep.........tsjongejongejonge......... Dan was het Pal in de zon 3 flinke kuitenbijters over. Die waren echt zwaar. Ik was heel benieuwd wat mijn kuiten hiervan zouden vinden. Ik had mijn linker kuit al laten tapen. Dus kijken maar. Simone had mij halverwege de eerste ronde al bijgehaald en nam de kop over in de wedstrijd. Ik probeerde dicht bij haar te blijven en vooral in de klimmetjes aan te zetten zodat het verschil beperkt bleef. Maar aan het eind van de eerste ronde moest ik haar toch laten gaan. Ik wilde niets forceren en mijn eigen race blijven lopen. Dat ging

prima. Ik hield in de tweede ronde zicht op Simone, maar zag dat het verschil opliep tot een minuut.

Ik besloot een versnelling uit het hoofd te zetten. Dat zou teveel van mijn lichaam vragen en kans op meer schade in de kuit werd dan ook te groot. Na ronde twee liet ik de touwtjes nog iets vieren. Ik vond het prima. En achter mij was niets te vrezen. daar bleek een gat van bijna een half uur te ontstaan op dame drie (Esmeralda). Voor de laatste keer het bos uit en de laatste 2.5 kilometer met de kuitenbuiters. Pfff. Blij dat ik mijn blik op het helder blauwe water kon richten. Wat lonkte dat meer in de warmte met deze inspanning. Ik liep ontspannen op de finish af en zette een eindtijd van 4:15:21 neer. Dat was sneller dan de 4:30 die ik had gepland. De beloning was nogmaals een duik in het heerlijke water, een dikke kus van Marcel, het gezellig napraten over de ervaring van de wedstrijd met vele sportmaatjes en een mooie tweede plaats. De 70km naar huis toe werd nog wel een mentaal dingetje hoor. Gelukkig was het heerlijk weer en had ik een hele zachte zijwind. Weer 7 trainingsuurtjes in de pocket.

Jongens, jongens, wat is dit toch mooi. Even 2-3 daagjes rustig aan en dan weer doortrainen. Over anderhalve week staat de Nisraman op het programma. Tevens start van onze vakantie. Sinds lange tijd dat ik de race werd eens bestijg voor een wedstrijd. Trouwe lezers en bekenden weten wel waarom. Zolang mijn ATB ook maar onderdeel is van de wedstrijd, dan vind ik het goed. Ik ga mijn laatste trainingsweken in. Na de Nisraman nog even lekker trainen in Zwitserland en Italie om vervolgens thuis en op Ameland te kunnen taperen. En dan mag het gebeuren!

Mischa Visser en Flip Slik bedankt voor de foto's!

Wedstrijden en zware trainingsblokken: Limburgs Mooiste, Kijkduin, Hel van Ede-Wageningen

Met nog minder dan 7 weken te gaan richting de Inferno, zijn de trainingsweken serieus te noemen. In de blokcycli zowel lange trainingen als soms eens iets korter intensief werk middels een wedstrijd. Zo bestond afgelopen blok uit 3 flinke weken met in week 1 Limburgs Mooiste gecombineerd met een trailrun, week 2 de Beach Challenge in den Haag en in week 3 de Hel van Ede-Wageningen gecombineerd met een trailrun. De rustweek vorige week was dan ook meer dan welkom. Onderstaand mijn wedstrijdverslag van de Beach Challenge en een korte update van de voorbereidingen op de Inferno. 

Beach Challenge: 

Trainen is (meestal) leuk......een wedstrijd nog uitdagender. Daarom in mijn voorbereiding op de Inferno een aantal wedstrijdjes meegenomen om een intensieve trainingsprikkel te krijgen en om lekker te kunnen strijden. Zo ook de Beach Challenge weer in mijn agenda gezet. Altijd een leuke en gezellige wedstrijd. En sinds het niet meer puur een beach race is, vind ik 'm stukken aantrekkelijker. 

Zwemmen: Om 14:30 was de start van het zwemmen. De bedoeling was om vanaf het strand de zee in te rennen (van het strand af) de boeien te ronden en weer terug zwemmen richting het strand. Door de stroming was het weer goed bijsturen tijdens het zwemmen. Ik was goed weg. Ik had gekozen voor de binnenzijde van de zwemlijn. We moesten eerst een watergeul door. Dat betekende: rennend het water in, dan dolfijnen en misschien even zwemmen en dan was het weer dusdanig ondiep dat je weer kon lopen of dolfijnen. Met mijn korte lengte niet heel ideaal. Ik kan mijn benen niet zo hoog over het water heen zwaaien. Maar de start ging goed en ik bleef redelijk voorin. Dan non-stop zwemmen. en hoewel de zee redelijk vlak leek, voel je toch de deining van de zee en moet je goed timen met kijken om in de juiste lijn te blijven zwemmen. Het blijft tevens een apart fenomeen dat je gedurende het zwemmen andere atleten links en rechts op grote afstand ziet en toch weer gezamelijk ligt te stoeien bij de boei. "De weg terug" van zee richting strand was flink bijsturen. De zuidelijke stroming zorgde ervoor dat je flink af kon drijven. Hoewel ik niet volledig tevreden was over mijn bijsturen tijdens de kilometer zwemmen, had het veel slechter gekund. Ik liet me richting het strand rollen en liep na 15:02 als tweede dame het PF in. 

Fietsen: Op de ATB klaar voor 5 rondjes (28km) door de puinduinen. Aanloopstuk, het strand af, de duinen door en daar rondjes maken. Een mooi afwisselend rondje met leuke variaties zoals, korte steile klimmen, trap afdalen, trap oplopen met ATB, mul zand en soms een scherp bochtje. Al vrij vlot kwam Ingrid van achteren aanrijden. Het werd onze uitdaging om de Zwitserse Chantal Ruegg bij te halen. Vorig jaar lukte me dat direct aan het begin van de wedstrijd en kon ik steeds verder uitlopen. Maar dit jaar bleef het verschil iedere ronde gelijk. Marcel gaf de tussentijd na iedere ronde door. Het gat werd niet kleiner. Ingrid en ik waren aan het stuivertje wisselen. Iedere ronde 2x van positie wisselen doordat we beiden onze indivuele goede en minder goede kwaliteiten hebben. Na een prima fietsonderdeel, was het tijd om de ATB voor de loopschoenen te wisselen. Een vlotte wissel zorgde ervoor dat ik met anderhalve minuut achterstand op Chantal aan het lopen startte en een aantal seconden voorsprong had op Ingrid. 

Lopen: Met het eerste stuk door het mulle zand, is de start van het lopen tamelijk pittig. Daarna de duin over het voet/fietspad......En dan is het even een beetje bijkomen voordat je weer een flinke klim door het mulle zand omhoog mag maken. Pfieuw. De afwisseling in het loopparcours met stukken mul zand, onverhard pad maar ook 2 stukjes asfalt maken dat je nog mooi even een beetje herstel kunt pakken na zwaardere stukken. Ik vreesde een beetje voor mijn kuiten. Vooral mijn linker kuit geeft de laatste tijd weer wat klachten tijdens looptrainingen. Maar door met beleid te lopen, ging het goed. Toch liep Ingrid mij in de eerste ronde al vlot voorbij. Aanhaken lukte net. Maar de mulle stukken waren onprettig voor mijn kuit waardoor ik af en toe een gaatje moest laten vallen. Het verschil met Chantal werd een heel klein beetje kleiner. Na de eerste loopronde moest ik Ingrid echt loslaten en wist ik ook (gezien de tijd die ik in de eerste loopronde goed had gemaakt op Chantal) dat ik Chantal niet bij zou kunnen halen. Ik nam mijn laatste gel en probeerde het gat met Ingrid niet te groot te laten worden. Met uitzicht op het strand en nog anderhalve kilometer te gaan tot de finish, zag ik dat het gat met Ingrid kleiner werd. Op het strand liep ik naar haar toe. Ik wist niet of ze het gas eraf had gehaald omdat het gat met mij groter werd of dat er nog power over was in haar benen. Bij het keerpunt op het strand haalde ik Ingrid in. Ik voelde voldoende power in mijn benen en ik had het geluk dat dit stuk strand niet heel erg mul was. Zo kon ik een gaatje slaan. Maar de finish was nog best een stuk. Ik bleef pushen en zag de finish in gedachten al voor me. Ik kon de voorsprong houden en maakte het gat richting Chantal vlot kleiner. Maar het parcours was toch anderhalve kilometer te kort om ook Chantal nog te pakken. De race was mooi en het gevoel voldaan. Tevreden over de wedstrijd. Bedankt organisatie! Videoverslag door Frank Hamelink

Trainen

Met trainingsweken tot 18 uur zit ik nu wel op de maximale top in mijn voorbereiding. Het is een kwestie van timing, maar tot op heden lukt dat best goed. De planning is strak: trainingen goed afstemmen op de kids en mijn werktijden. De weekenden dat de kids niet bij ons zijn, geven veel ruimte om lange trainingen te maken. maar net zo belangrijk is om daarna ook rust te krijgen. Dat lukt soms ietsje minder :). Limburgs Mooiste was een prachtige specifieke koppeltraining waarin we vanuit Valkenburg naar de start in Heerlen fietsten (12km) en vervolgens de ATB tocht van 110km deden. met daarna dezelfde weg weer terug van Heerlen naar Valkenburg om daar de ATB voor loopschoenen te wisselen. Experimenteren met voeding en lopen met de camelbag. Gaat allemaal prima. Ook Ede-Wageningen een vergelijkbaar concept al moest ik toen het lopen een kwartiertje inkorten vanwege klachten aan het been. 

Komend weekend staat de crosstriatlon in Gasselte op het programma. Een mooie (relatief) lange afstand (1.5 zwemmen - 45 ATB - 18 trailrun). Als het (weer) meezit op de race terug naar Heerenveen zodat de omvang nog wat specifieker wordt. Het is leuk, soms ook zwaar, maar vooral uitdagend. Ik merk dat het lichaam sterker wordt doordat ik langere en zwaardere trainingen steeds beter aankan en ook sneller herstel. Maar hier en daar komen ook wat pijntjes opzetten. Gelukkig is de fysio welwillend en helpen de masseur en Marcel in alles mee om mijn lichaam zo optimaal belastbaar te houden. 

En verder......nog 3 lange koppeltrainingen tot de Inferno waarvan 1 op het parcours in Zwitserland. 23 juli de Nisraman. Het is nog even volle bak er tegenaan. Met heel veel enthousiasme en nieuwsgierigheid. Want wat er straks gaat komen.......

Met dank aan Jeroen Tibbe en Ed Turk voor de foto's